Razlika između verzija stranice "Pleistocen"

'''Pleistocen''' je [[epoha (geologija)|epoha]] je [[kenozoik]]a. Imenovan je po grčkim riječima [''pleistos'' (=većina) i ''ceno'' (=nov). Pleistocenu je prethodila epoha [[pliocen]], a nastavlja se u recentnu [[holocen]]sku. Treća je epoha [[geologija|geološkog]] perioda [[neogen]], odnosno 6. Epoha ere [[kenozoik]]. Trajao je od prije oko 1,81 milion do prije 11.550 godina.

 

[[GSSP]] za početak pleistocena je u referentnoj sekciji u Vrici, 4 [[kilometar|km]] južno od [[Crotone]]a na [[Kalabrija|Kalabriji]] u južnoj [[Italija|Italiji]], lokaciji čije je točno datiranje nedavno bilo potvrđeno analizom [[izotop]]a [[stroncijum]]a i [[kisik]]a, isto kao i [[plankton]]skim [[foraminifera]]ma.

Kao i u primjerima drugih geohronoloških kategorija, naslage [[stijena (geologija)|stijena]] koje definiraju početak pleistocena, dobro su definirane, ali pouzdano datiranje njihovih početaka i kraja perioda nije sasvim sigurni. Naziv ove epohe je trebao pokrivati period učestalih glacijacija, ali je početak datiran prekasno, a poznato je da je zahlađenja i glacijacija bilo i prije oko 100 miliona godina, tj. u pliocenu. Neki [[klimatologija|klimatolozi]] smatraju da bi se ta odrednica mogla pomjeriti na oko 2,5 miliona prije našg vremena.

Za opis posljednjeg ledenog doba, u upotrebi je termin ''plio-pleistocen''.

Konstante u historiji pliocenskih i pleistocenskih klimatskih promjena u pliocena i pleisticenu, jedan su od razloga zašto je Međunarodna komisija za stratigrafiju obeshrabrila korištenje izraza "Kvartar". Nakon toga, pleistocen se smatra epohom neogena.

 

Recentni [[kontinent]]i su suštinski bili na današnjim pozicijama već tokom pleistocena, otkada se nisu pomjerili više od 100 km.

Pleistocenska [[klima]] je bila obilježena pojavov devet manjih ledenih udara koji se grupiraju u četiri poznate glacijacije, između kojih su trajali kraćia razdoblja ottopljavanja (interglacijacije)klimu su Za vrijeme oledbi, [[kontinentalni ledenjak|kontinentalni ledenjaci]] su, mjestimice, napredovali sve do 40. [[paralela (geografija)|paralele]]. Na vrhuncu glacijalnih udara, oko 30% [[Zemlja|Zemaljske]] površine je bilo pod ledom, a se zona [[vječni led|vječnog leda]] se, u Sjevernoj Americi i Euraziji prostirala nekoliko stotina kilometara južno od ledenog pokrivača.

Svaki od pomenutih prodora leda je velike količine vode vezao u kontinentalne ledenjake, koji su dosezali debljinu i do 1500-3000 m, što je dovelo do privremenog pada razine mora od 100 m ili više na cijeloj površini Zemlje. Između oledbi vladala je klima slična današnjoj, sa čestim je poplavljenjem obala.

 

 

==== Ciklusi razine izotopa kisika ====

 

Novija verzija uzimanja uzoraka koristi današnje ledene pokrove. Iako siromašniji u kisiku O-18 od morske vode, snijeg koji je pada na ledenjake svake godine je svejedno sadržavao O-18 i O-16 u razini ovisnoj o srednjoj temperaturi.

 

 

 

 

 

 

Masovna izumiranja su bila posebno oštra u [[Sjeverna Amerika|Sjevernoj Americi]] gdje su nestali