Razlika između verzija stranice "Imunologija"
| [pregledana izmjena] | [pregledana izmjena] |
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
Red 18:
Nakon prodora pomenutih agensa u organizam, poslije perioda latencije, pokreće se [[imuni proces]] – stvaraju se specifična antitijela kompetentna za svaku reakciju antigen – antitijelo (''[[stečeni imunitet]]''). Makrofagi zahvataju i liziraju prispjeli antigen. Ove ćelije upućuju signal određenom tipu limfocita ([[''B''–limfociti]]ma). Pod uticajem antigenske senzibilizacije, B limfociti se, preko prijelaznih formi, preobražavaju u [[plazmociti|plazmocite]] – ćelije koje produciraju antitijela i ubacuju ih u cirkulaciju. Neki od njih se ne razvijaju do plazmocita, već se njihova diferencijacija zaustavlja na odgovarajućem stupnju tog procesa. Ove ćelije stiču sposobnost memoriranja unesenog antigena, tj sposobnost [[imunološka memorija|imunološke memorije]] za odgovarajući antigen.<ref>Roitt I. M., Brostoff J., Male D. K. (1987): Kurtzes Lehrbuch der Immunologie. Georg Thieme Verlag, Stuttgart – New York.</ref>
===Ćelijski imunitet===
'''Ćelijski imunitet''' ili [[tkivni imunitet]] ne počiva na sintezi antitijela, nego se uspostavlja zahvaljujući aktivnosti specijaliziranih [[leukociti|leukocita]], tzv. [[''T''–limfociti|''T''–limfocita]], [[geanulciti|granulocita]] i [[monociti|monocita]] (tkivni [[makrofagi]]). Može se pasivno prenijeti i neimuniziranim primateljima isključivo putem [[limfociti|limfocita]] imuniziranog davatelja, a ne i [[serum]]om. Ovaj imunitet se, dakle, ne uspostavlja djelovanjem cirkulirajućih antitijela, koja (uostalom) i ne sadrži. Razvija se obrazovanjem senzibiliziranih limfocita. Nakon stimulacije antigenim podražajima, počinje diferencijacija limfocita koji potiču iz [[timus]]a (zbog čega su i dobili oznaku ''T'' limfociti). Mnoge komponente ovog imuniteta, nažalost, još uvijek nisu dovoljno poznate (kao kod [[alergija|alergijskih]] reakcija i sl.).
Uz limfocite ''T'', u mehanizmima ćelijske imunosti sudjeluju i [[makrofagi]], [[NK ćelije]], kao i ostale ćelije čija [[citotoksičnost]] ovisi o antitijelima. U specifičnoj imunoreakciji na antigen nastaju efektorski ''T '' limfociti. Limfociti prepoznaju strani antigen u sklopu svojih molekula MHC, prenoseći aktivacijski signal, koji inducira proliferaciju i diferencijaciju u efektorske stanice.<ref>Fudenberg H. H. (1984): Basic Immunogenetics. Oxford University Press, New York.</ref>
Red 28:
Ukratko, antigen–prezentirajuće ćelije (''APC'') – dendritične ćelije i makrofazi, dolaze u direktan kontakt sa antigenima, fagocitiraju ih, razgrađuju i prezentiraju dijelove antigena na odgovarajućim ''MHC'' receptorima na površini ćelije. Tokom ovoga procesa navedene ćelije se aktiviraju i počinju sintetizirati receptore i faktore koji će omogućiti aktivaciju T ćelija. Kada ''T'' ćelije koje posjeduju [[receptor]] specifican za prezentirani antigen dođu u kontakt sa [[APC]], kao posljedica ovoga kontakta i prisustva izlučenih faktora, dolazi do aktivacije T ćelija. Aktivirane ''[[T ćelije–pomoćnice]]'' su tada u stanju da
aktiviraju ''[[B–ćelije]]''.
== Imunski sistem ==
[[Datoteka:Immune Response1.jpg|mini|desno|Grafički prikaz prolaska neutrofila kroz krvni sud i vršenja fagocitoze, kao vrsta imunog odgovora na infekciju]]
| |||