Razlika između verzija stranice "Internet"

Prenošenje instrukcija između računskih mašina se prvi put desilo [[1940]]. godine kada je George Stibitz iskoristio TTY, odnosno tele-mašinu za kucanje, pomoću koje je poslao instrukcije sa njegovog Model K iz Darthmouth univerziteta u [[Novi Hampshire|Novom Hampshireu]] na njegom "Complex Number Calculator"-u u [[New York]]-u, te također primio rezultate istim putem. Tek [[1964]]. godine, istraživali sa Dartmoutha su izumili glavnu mašinu sa dijeljenim vremenom sa priključenim terminalima. U osnovi terminali su iskorištavali resurse glavnog [[računar]]a, te pomoću glavnog računara na kojeg su prikopčani dobijali rezultate natrag na terminal.

[[1969]]. godine Univerzitet Kalifornija u [[Los Angeles]]u, SRI u [[Standford]]u, Univerzitet [[Kalifornija|Kalifornije]] u [[Santa Barbara|Santa Barbari]] te Univerzitet [[Utah]]a su bili prikopčani na ARPANet mrežu koja je koristila 50 kbit/s mrežna kola. ARPANet je ustvari preteča današnjeg Interneta, iako je bila puno ograničenija nego globalna mreža – Internet, ipak je bila prva mreža takve vrste. Kasnije će se tehnologija sve više razvijati te prerasti u današnju mrežu kakvu poznajemo. Internet je globalno dostupna mreža koju čini više međusobno povezanih manjih i većih mreža koje komuniciraju pomoću Internet Protokola ([[Internet protokol|IP]]), a koji su povezani bakrenim kablovima, optičkim kablovima i drugim. Prva Internet mreža je stvorena [[1. januar]]a [[1983]], što se smatra i stvaranjem Interneta kada je Američka Nacionalna Naučna Fondacija ({{en|National Science Fondation}}) (NSF) napravio univerzitetsku mrežu koja će kasnije postati NSFNet. Brz razvoj Interneta je pomogla mogućnost [[TCP/IP]]-a (Internet protokola) da radi preko već postojećih mreža i komunikacija (kao što su telefonske žice itd).

Prvo predstavljanje javnosti je doživio [[1990]]-tih godina. U [[august]]u [[1991]] CERN u [[Švicarska|Švicarskoj]] je predstavio [[web sajt]], dok je već prije tri godine Tim Berners-Lee počeo stvaranje [[HTML]], [[HTTP]] te prve [[web stranica|web stranice]] na CERN-u u Švicarskoj. Nacionalni Centar za "Supercomputing Applications" je objavio Mosaic [[web pregledačpreglednik]], a [[1994]] godine se povećava interes javnosti za Internet koji je do sad bio isključivo akademsko/tehničke prirode. Internet je sve više uzimao maha, tako da je 1990-tih integrisao većinu tadašnjih postojećih javnih [[računarske mreže|računarskih mreža]], što je ostvareno najviše zahvaljujući nedostatku mjerodavne centralne administracije što je omogućilo nesmetan rast mreže, kao i prilično slobodnu prirodu Interneta i njegovih protokola. Do [[juni|juna]] [[2008]] oko 1,46 milijardi ljudi koristi Internet u čitavom svijetu.<ref>[http://www.internetworldstats.com/stats.htm World Internet Usage Statistics News and World Population Stats]</ref>

Ovaj sistem podrazumijeva infrastrukturu javne komutirane telefonske mreže (PTNS-Public Telephon Network System) ili jednostavnije rečeno upredenu paricu do telefonske centrale kakvu imaju gotovo svako domaćinstvo. Ovim sistemom se, kroz spojne vodove, vrši prenos '''analognih''' signala (prvobitno namijenjeno isključivo za govorne informacije) u vrlo uskom spektru od 400 do 4000 &nbsp;Hz što je sasvim dovoljno za prenos govora. Ako se između računara i ovakve linije postavi uređaj koji će vršiti konverziju digitalnih u analogne signale i obrnuto [[modem]] moguće je ostvariti uvezivanje računara sa brzinom prenosa do 56 kbps. (Teoretski 64 kbps).

Iako termin možda nije najadekvatniji uspostavljen je prema originalnoj engleskoj verziji '''Wireless'''. Danas se koristi više različitih varijanti a najčešće komunikacije na ultra visokim frekvencijama od 2,4 i 5 &nbsp;GHz. Zbog osobina prostiranja ove vrste talasa (pravolinijski i ne prolaze niti se odbijaju od fizičke prepreke) ograničenja su velika: mora postojati optička vidljivost između antena pristupne stanice i korisnika a daljina se kreće do nekoliko kilometara. Brzine koje se mogu postići na ovim frekvencijama su velike i kreću se od 2 Mbps do 54 Mbps.

Iako najskuplji sistem ipak predstavlja najpouzdaniji i najbrži sistem za prenos podataka pa tako i za pristup internetu. Kao posrednik u komunikaciji koristi se geostacionarni satelit pozicioniran na visini od oko 35000 &nbsp;km iznad zemlje. Pošto se kreće ugaonom brzinom identičnoj brzini rotacije Zemlje to je njegov položaj u odnosu na određeni prostor na Zemlji uvijek isti. Prostor koji je pokriven signalom satelita naziva se '''"Footprint"'''.