Razlika između verzija stranice "Nuklearno oružje"

Prva nuklearna oružja proizveo je međunarodni tim u Sjedinjenim Američkim Državama, uključujući veliki broj dislociranih naučnika iz središnje Evrope, uz pomoć Ujedinjenog Kraljevstva i Kanade tokom Drugog svjetskog rata kao dio u tajnosti držanog [[Projekt Manhattan|Manhattan projekta]]. Dok se u početku oružje razvijalo primarno iz straha da bi ga [[Treći rajh|Nacistička Njemačka]] mogla prva razviti, ono se kasnije ipak iskoristilo protiv japanskih gradova Hirošime i Nagasakija u augustu 1945. godine. SSSR je svoje prvo nuklearno oružje razvio i testirao 1949. godine, što je dijelom bio rezultat informacija dobivenih iz sovjetske špijunaže u SAD-u. I SAD i SSSR su sredinom 1950-ih godina nastavili razvijati oružje zasnovano na [[nuklearnoj fuziji]] (hidrogenske bombe). Izumom pouzdanog načina slanja [[raketa]] tokom 1960tih, postalo je moguće da se nuklearno oružje pošalje bilo gdje u svijetu u vrlo kratkom roku te su dvije [[Hladni rat|hladoratovske]] supersile usvojile strategiju zastrašivanja održavajući krhki mir.<ref>Rhodes, Richard. ''The Making of the Atomic Bomb''. New York: Simon & Schuster, 1986.</ref>

 

Nuklearno oružje je bilo simbol vojne i državne moći, a njegovo [[Nuklearne probe|testiranje]] se koristilo ne samo za usavršavanje nego i za slanje određenih političkih poruka. Tokom tog perioda i druge države su također razvile nuklearno oružje, kao što su [[Ujedinjeno Kraljevstvo]], [[Francuska]] i [[Kina]]. Ovih pet članova "nuklearnog kluba" su se dogovorili da pokušaju ograničiti njegovo širenje, mada su ga još četiri zemlje uspjele da razviju ([[Indija]], [[Južnoafrička Republika]], [[Pakistan]] i [[Izrael]]). Krajem Hladnog rata početkom 1990tih, Rusija je naslijedila oružje od bivšeg SSSR-a te je zajedno sa SAD-om nastavila saradnju za smanjenje svog nuklearnog arsenala u svrhu smanjenja tenzija i međunarodne sigurnosti.