Razlika između verzija stranice "Wilhelm von Humboldt"

'''Wilhelm von Humboldt''' (''Humbolt)'' ([[22. juni]] [[1767.|1767]] [[Potsdam]], [[Njemačka]]- [[8. april]] [[1835.|1835]] [[Berlin|Tegel]], Njemačka) je bio [[Njemačka|njemački]] mislilac i državnik. Za svog života naučio je [[Francuski jezik|francusk]]<nowiki/>i, [[Engleski jezik|engleski]], [[Španski jezik|španski]], [[Grčki jezik|grčki]], [[Latinski jezik|latinski]], [[Baskijski jezik|baskijski]], [[Mađarski jezik|mađarski]], [[Češki jezik|češki]], [[Litvanski jezik|litvanski]], [[sanskrit]] i [[japanski jezik]]. Francuska odnosno [[Romanizacija|romanska]] kultura mu je bila uzor za jedinstvo njemačkog naroda. <ref name="dhm">[https://www.dhm.de/lemo/html/biografien/HumboldtWilhelm/index.html Biografija na stranici njemačkog historijskog muzeja] ''dhm.de'' pristupljeno 21.6.2014 {{Simboli jezika|de|Njemački}}</ref>

U Rimu upozanje [[antika|antičku kulturu]] i historiju. Njegova kuća je postala mjesto gdje su političari poput [[Daniel Rauch|Daniela Raucha]] (Rauh) i kardinala [[Ercole Consalvi]] ulazili i izlazili. Ovaj period je smatrao vrhuncem svog duhovnog i društvenog života. 1806-1807 radi na studiji "Latium und Hellas" u kojoj opisuje svoje viđenje grčkog i rimskog društva.<ref name="dhm"/>

U toj poziciji objavljuje rad "Über den Entwurf zu einer neuen Konstitution für die Juden" gdje se zauzima za ravnopravnost [[Jevreji|Jevreja]]. Smatrao je da ljude treba ocjenjivati na osnovu njihovih osobina a ne porijekla ili rase. Počinje s pripremama za osnivanje [[Berlinski univerzitet|Berlinskog univerziteta]] (danas [[Humboldtov univerzitet]]). Reformiše uspješno [[gimnazija|gimnaziju]] kao most izmeđe elementarne (osnovne) škole i univerziteta. Donosi pravilo da niko ne može [[Matura|maturirati]] prije navršene 18.-te godine . 1810-1815 radi kao [[Diplomatija|diplomata]] i opunomoćenik državnog ministra u [[Beč |Beču.]] Njegova kuća, ovaj put u Beču, je opet mjesto gdje se susreću umjetnici i intelektualci. Na Bečkom kongresu Humboldt ima ulogu "drugog čovjeka" nakon kancelara [[Karl August von Hardenberg|Karla Augusta von Hardenberga]]. Kralj Pruske [[Friedrich Wilhelm III (Pruska)|Friedrich Wilhelm III]] dodjeljuje mu 1815. dodjeljuje medalju "[[Eiserne Kreuz|das Eiserne Kreuz]]" (bs. ''željezni krst''). Opet putuje po raznim kongresima širom Evrope ([[Pariz]], Berlin, Beč, Frankfurt) gdje traži novi evropski poredak. Njegova [[Liberalizam|liberalna]] pozicija ga dovodi u sukob s kancelarom Hardenbergom, koji je zastupao restaurativnu (obnavljajuću) evropsku politiku, tu se njih dvojicai razilaze. Još je neko vrijeme radio kao član pruskog kabineta.<ref name="dhm"/>

Povlači su na zamak u Tegelu. Zahvaljujući tome što je govorio francuski, engleski, španski, grčki, latinski, baskijski, mađarski, češki, litvanski a kasnije sanskrit i japanski jezik radi 1820-1829 na [[komparacija|komparaciji]] (poređenju) jezika. Drži predavanja o linguisticil[[Lingvistika|ingvistici]] na Berlinskom univerzitetu.

1829. umire mu supruga Carolina. Teško pogođen [[Nervni sistem|nervno]] oboljeva, do kraja života se nije mogao izliječiti. Da bi sebi olakšao ponovo pokušava raditi u državnoj službi, kao predsjedavajući komisije za instituisanje Državnog muzeja na Lustgartenu u Berlinu. Dobija zakao tozaslugu "[[Schwarzer Adlerorden]]" (bs. ''Orden crnog orla''). Ostatak života provodi na istraživanju utjecaja različitih jezika na razvoj raznih naroda. 8. aprila 1835 umire u Tegelu.<ref name="dhm"/>