Razlika između verzija stranice "Stjepan Tomašević, kralj Bosne"
| [pregledana izmjena] | [nepregledana izmjena] |
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
No edit summary |
No edit summary |
||
Red 32:
* sin
*kći , koja se početkom 1451. godine udala
[[Datoteka:Stjepan tomas.jpg|mini|180px|desno|Kralj [[Stjepan Tomaš ]]]]
Nakon što je Stjepan Tomaš proglašen kraljem Bosne, Vojača nije bila smatrana podobnom za titulu bosanske kraljice, pa je Stjepan Tomaš stoga tražio ženu višeg roda. Kako je Vojači već bio obećao brak, što se u [[Katolička crkva|Katoličkoj crkvi]], kojoj je Stjepan Tomaš pripadao, smatralo predbračnim ugovorom, papa Eugen IV je morao razriješiti to obećanje. Stjepan Tomaš je zatim oženio [[Katarina Kosača-Kotromanić|Katarinu Kosaču]], kćer herceg [[Stjepan Vukčić Kosača|Stjepana Kosače]], koja je tim brakom postala bosanska kraljica i maćeha Stjepana Tomaševića.
== Despot Srbije ==
Dana [[1. april]]a [[1459]]. oženio je [[Mara Jelena Branković|Jelenu Branković]] <ref name=MTCAHT> Franz Babinger, William C. Hickman, Ralph Manheim, ''Mehmed the Conqueror and His Time'', Princeton University Press, 1992. godine, stranica 383. </ref>, dvanaestogodišnju kćerkom srpskog despota [[Lazar Branković|Lazara]] i bizantijske princeze [[Jelena Paleolog|Jelene]] koja je nakon muževe smrti ostala ''de facto'' vladar Srbije. Brak je sklopljen kako bi Stjepan Tomašević preko nje dobio [[iure uxoris|pravo]] na srpsku despotovinu, a bračne pregovore vodili su Marina majka, tada već udovica, i kralj Stjepan Tomaš
[[Datoteka:Lazar Brankovic.jpg|mini|desno|Lazar Branković]]pan Tomaš.
Bio je zaručen za vanbračnu kćerku milanskog vojvode [[Francesco Sforza|Francesca Sforze]], najvjerovatnije [[Drusiana Sforza|Drusijanu]], ali su ove zaruke prekinute. O tom njegov otac obavještava njegovog nesuđenog punca pismom 1. maja:
Line 60 ⟶ 62:
Osmanlijski plan za udar je bio dobro osmišljen, jer je prvo zapovednik Srbije otpočeo sa manjim vojnim dejstvima na granici sa kraljevinom Ugarskom, što je kralj Matija tumačio kao najavu napada na njega pošto se ka prostoru današnje Srbije kretala jaka osmanlijska vojska.
[[Datoteka:Europe 15th colbeck.jpg|mini|desno|Europa netom prije pada kraljevstva [[1463.]]]]
Vojska koju je predvodio lično Mehmed II je preko Sjenice i Drine prodrla u Bosnu i bez muke slomila otpor poslednjih [[Posljedni Pavlovići |Pavlovića ]]i Tvrtka Diničića koji se bez borbe predao pozivajući se na petnaestogodišnje primirije, ali je na licu mesta bio pogubljen po sultanovoj naredbi. Osmanlije su istovremeno prodrle i u istočni dio Hercegovine. Herceg Stjepan se sa porodicom povukao u njen zapadni dio, dok je u istočnom dijelu nekoliko zapovednika utvrda pokušalo da pruži otpor odbijajući da se preda, ali su na kraju podlegli pred nadmoćnom osvajačkom vojskom. Sultan je potom poveo deo vojske na [[ Bobovac]] , Mahmud Paša Anđelović sa [[20. 000]] ljudi je krenuo na [[Jajce]] , dok je treći dio vojske operisao po južnim obodima Panonske nizije onemogućavajući Mađare da pruže bilo kakvu vojnu pomoć kralju Stjepanu.
Mehmed II je za opsadu Bobovca spremio veliku silu i dosta artiljerije, jer je on važio za najjači grad u kraljevini Bosni koji je odoleo i srpskom caru Dušanu Silnom ( [[1331]] — [[1355]]), zbog čega se u njemu čuvao kraljevska kruna i riznica. Međutim posle samo tri dana opsade ([[21]]. [[maj]] ) , grad je njegov zapovednik, knez Radak, predao Osmanlijama. Radak je najverovatnije bio potkupljen, a ima tumačenja da je kao bogumil to učinio iz verske ostrašćenosti u Notarasevom stilu da bi pre video turski turban, nego latinsku mitru. Odmah nakon predaje Bobovca, Radak je na licu mesta po sultanovoj naredbi pogubljen što je poslalo strahovitu poruku ostaloj vlasteli ili se predajte bez borbe ili se pozdravite sa životom. Ovaj potez se pokazao kao delotvoran, jer se posle toga [[Visoko ]] predalo bez borbe.[[Datoteka:Sarayi Album 10a.jpg|150px|Mehmed II Osvajać , osvajač Srbij i Bosne]]
Mehmed Anđelović je stigao pod [[Jajce]], gde mu je dojavljeno da se kralj Stjepan sklonio u utvrđeni [[Ključ]]. Otpočela je opsada utvrde, ali su istovremeno tekli i pregovori o predaji grada. Posle dužeg otpora, kralj je pristao da krajem juna preda grad i potpiše naredbu ostalim zapovednicima utvrda da se predaju pod uslovom da mu se kao u slučaju Smedereva omogući slobodno napuštanje grada. Kralj Stjepan je potom sproveden do Jajca, koje se u međuvremenu predalo Mehmedu II. Tu je on izveden pred sultana koji ga nije hteo ni pogledati, već ga je odmah dao da mu odrubi glava označivši Anđelovićevu reč kao ništavnu. Po njegovoj naredbi je na licu mesta pogubljen i kraljev stric [[Radivoj Ostojić]], dok su njegov brat i sestra po ocu odvedena u [[ Carigrad]] i preobraćeni u [[islam]]. Posle ovoga su i preostale utvrde u kraljevini Bosni otvorile svoje kapije i predale se osvajačima.Treba pomenuti da je kralj Stjepan pogubljen u samo jutro [[5]]. juna [[1463]]. godine . Zajedno sa sljedećim osobama :
Line 106 ⟶ 108:
|prethodnik1=[[Stjepan Tomaš]]
|prethodnik2=[[Lazar Branković|Lazar]]
|
}}
{{Kraj redoslijedne kutije}}
| |||