Razlika između verzija stranice "Domenico Scarlatti"

Sin je i učenik [[Alessandro Scarlatti|Alessandra Scarlattija]], a školovao se i kod F. Gasperinija u [[Venecija|Veneciji]]. Bio je [[kompozitor]], kapelnik i klavijaturist u [[Rim]]u, [[Lisabon]]u, [[Sevilla|Sevilli]] na dvoru u Madridu. Pod očevim utjecajem pisao je najprije duhovnu [[Muzika|muziku]] i [[opera|opere]]. Oko [[1730]]. posvetio se [[sonata]]ma za čembalo, najviše u jednom stavku; njihov je stil izvršio odlučujući utjecaj na razvoj [[klavir]]ske muzike u [[18. vijek|18. vijeku]]. Postepeno je razvio virtuoznu tehniku na [[harpsikord|harpsikordu]], i utjecao je na mnoge klavirske kompozitore, naročito u [[Španija|Španiji]] i [[Engleska|Engleskoj]].<ref name="brit"/>

U septembru 1719. Scarlatti je napustio posao u Vatikanu, a do kraja [[1720]]. je bio u [[Lisabon|Lisabonu]], gdje je njegova [[serenata]] "Contesa delle Stagioni" je izvedena u kraljevskoj palati 6. septembra. Postao je muzički direktor kod portugalskog kralja Ivana V. kao i muzički maestro kod kraljevog mlađeg brata Don Antonija i princeze Marije Barbara de Bragança, koja će ostati njegova zaštitnica, a za koju će kasnije napisati većinu svojih harpsikord sonata. Nastavio je i dalje da komponira serenade i duhovnu muziku. Međutim, velike promjene se dešavaju u Scarlattijevom životu. Godine [[1725]]. umire njegov otac, a [[1728]]. ​​posljednji put posjećuje Italiju gdje ženi rimljanku, Mariju Caterinu Genti, koja će mu roditi šestero djece (četiri više nego u njegovom drugom braku sa španjolkom Anastasijom Maxarti Ximenes). 1728. njegova učenica Maria Bárbara udaje se za španskog prestolonasljednika, budućeg [[Ferdinand VI, kralj Španije|Ferdinanda VI]], a Scarlatti slijedi kraljevski par u Španiju.<ref name="brit"/>

Najvažniji sačuvani izvještaj o Scarlattijevom životu i karakteru nalazi se u objavljivanju njegovih "Esercizi po gravicembalo" (Vježbe) iz [[1738]], nizu od 30 harpsikord sonata. Serija sonata nastavlja briljantno sa rukopisnim sveskama kopiranim za Mariju Barbaru [[1742]]. i [[1749]]. Ona je postala kraljica Španije [[1746]], a muzičke aktivnosti španskog dvora postale su bogatije nego ikad. Glavni dokaz Scarlattijeve vlastite aktivnosti i dalje živi u završetku velikog niza harpsikord sonata kopiranih za kraljicu od [[1752]] do [[1757]], godini Scarlattijeve smrti.<ref name="brit"/>

U svojoj monografiji Domenica Scarlattija [[1953]]. Ralph Kirkpatrick je napravio cjelokupan popis radova i promijenio brojeve 555 sonata po hronološkom redoslijedu štampanih i rukopisnih zbirki. Kirkpatrickov sistem brojeva Scarlattijevih sonata će naknadno zamijeniti onaj koji je napravio Longo. Uz odgovarajuća kompletna izdanja Kirkpatricka i Kennetha Gilberta ([[1971]]-[[1984]]), u kojima je očuvan hronološki red i parno uređenje izvora, omogućava nesmetan pogled na Scarlattijeva djela za klavijaturu koja se sada mogu dobiti, otkrivajući jedan od najvažnijih i izrazito originalnih muzičkih stilova iz 18. vijeka. <ref> name="brit"/>

Udruženje Domenico Scarlatti je [[1982]]. osnovao Enzo Amato, čija namjera je bila širenje velikog kulturnog i muzičkog nasljeđa napuljske muzičke škole iz [[18. vijek|18.vijeka]]. Tokom svojih dugih karijera, poznati umjetnici i naučnici su aktivno i plodonosno sarađivali na brojnim projektima promovišući udruženje poput: Maria Luisa Anido, Maxence Larrieu, Sandro Cappelletto, Marcello Abbado. <ref> http:name="ads"//www.domenicoscarlatti.it Associazione Domenico Scarlatti </ref>