Razlika između verzija stranice "Stjepan Vukčić Kosača"
| [pregledana izmjena] | [pregledana izmjena] |
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
Red 23:
Godine [[1448]]. priklonio se Osmanlijama i srpskom despotu [[Đurađ Branković|Đurađu Brankoviću]] u napadu na bosanskog kralja i usvojio titulu [[herceg]]a, kojom ga je oslovljavao [[Fridrik III, car Svetog Rimskog Carstva]]. Tokom trećeg braka, s bavarskom princezom Cecilijom, u korespodenciji je koristio njemačku transliteraciju njegove titule vojvoda - ''Hercog'' (što je, u narodnom jeziku, evaluiralo u 'herceg'). Teritorija pod njegovom vlašću, protezala se od [[Lim]]a do [[Cetina|Cetine]] i od [[Rama|Rame]] do Kotorskog zaljeva. Na tom je prostoru bio poput samostalnog vladara.
Herceg Stjepan stolovao je u više rezidencija, najčešće u dva grada: ljeti u [[Blagaj (Mostar)|Blagaj]]u, a zimi u (Herceg) Novom. Težnje za privrednim osamostaljenjem došle su do izražaja i u njegovim naporima da grad Novi razvije u pomorsko i trgovačko središte (1449. osnovao je radionicu sukna). Pritom je izbio rat s [[Kotor]]om i [[Dubrovnik]]om, koji je trajao 1451-54. [[Drugi konavoski rat]], a u njega su se upleli i hercegovi protivnici (kralj [[Stjepan Tomaš]], hercegov sin [[Vladislav Hercegović Kosača]], vlastela Vlatkovići i pojedini hercegovi vazali). Osmanlijska vojna pomoć upućena hercegu pokolebala je njegove protivnike pa se [[1453]]. pomirio sa sinom Vladislavom, a [[1454]]. s Dubrovnikom. Pošto su Osmanlije počeli upadati u njegovu zemlju, pomirio se i s novim bosanskim kraljem Stjepanom Tomaševićem ([[1461]]). Nakon pada Bosne [[1463]]. njegove zemlje su postupno, od [[1465]]. godine, osvajali Osmanlije (Hum i Podrinje) i Mlečani (Neretvansku krajinu). Potkraj života vlast mu je bila svedena na usko primorsko područje s gradom Novim, koji su Osmanlije zauzeli [[1482]].
Herceg Stjepan Vukčić Kosača umro je 1466. godine. Nakon osmanlijskog osvajanja, posjed hercegove zemlje dobio je ime Hercegovina. Kroz dalji razvoj hercegovačke historije, obim područja Hercegovina se mijenjao, a održao se do danas.
| |||