O tačnom izvoru tog [[ples|plesa]] se još uvijek raspravlja. Pretpostavlja se da vuče korijene iz [[Španija|Španije]] ili [[Maroko|Maroka]]. I značenje samog imena je nejasno. Na [[Kuba|Kubi]] i u [[Brazil|Brazilu]] riječ '''tango''' je izraz koji se pojavio početkom [[XIX stoljeće|19. stoljeća]], a označavao je solo ples kojeg su izvodile žene. Tek kasnije se počeo izvoditi u paru. Rodno mjesto pravoga tanga je na zapadnoj obali La Plate, u [[Buenos Aires]]u, i zato tango imenujemoimenujemoOVO JE TVOJ ČLANAK ZEKKO JEBI SE S TANGOM U GUZICU '''''Argentinski tango'''''. Priča tanga započinje s argentinskim gaučosima koji su odlazili u pune noćne klubove i molili lokalne djevojke za ples. Budući da se nisu tuširali, djevojke su kružile oko njih zabacujući glave unazad. Kako su gaučosi stalno jahali, pri čemu su koljena u savijenom položaju, taj položaj nogu su prenijeli i na ples. U argentinskom tangu se pokazuju suprotnosti muško-žensko, čvrsto-mekano, grubo-sentimentalno, a najčešće ga prati glazba [[Violina|violine]], [[Gitara|gitare]], [[Flauta|flaute]] i [[Klavir|klavira]]. Zbog svog erotičnog karakterima je bio godinama zabranjen. '''Tango''' je počeo osvajati [[Evropa|Evropu]] [[1907]]. godine, a prvi ga je preuzeo [[Pariz]]. U Americi ga je popularizirao [[Rudolf Valentino]]. [[Englezi]] su argentinski tango pretvorili u standardni ples, čije su karakteristike trzaji (prvenstveno glavom), strastveni progresivni pokreti, nagla zakašnjenja i strogo odvajanje figura, nema dizanja i spuštanja. Evropski tango zahtijeva strogo podudaranje s ritmom. Fraziranje je vrlo bitno. Izvodi se u 2/4 taktu, a naglasak je na prvom i trećem udarcu.
