Predavao je na univerzitetima u Mingenu (1875-1886) i u Lajpcigu (1886-1904). Od njega je potekla ideja o "zivotnomživotnom prostoru" (Lebensraum), koja je bila veoma zloupotrebljavana u nacistickojnacističkoj NemackojNjemačkoj.
Racel je studirao zoologiju i 1869. godine je izdao komentare Darvinovog rada. Kasnije se upoznao sa teorijama vezanim za migracije vrsta. Putovanje po SevernojSjevernoj i Centralnoj Americi (1874-1875) kao dopisnik Kelnskih novina(Kolnische Zeitung), ostavilo je dubok utisak na njega i posluziloposlužilo kao osnova za mnoge njegove ideje.
Osnovna naucna istrazivanja su mu usmerena na proucavanje migracije i medjusobnih veza coveka i prirodne sredine. Jedan je od osnivacaosnivača antropo-geografske skoleškole. Nastojao je da prenese Darvinizam u proucavnjeproučavanje drustvenihdruštvenih odnosa- antropogeografiju je posmatrao kao deo biogeografije. Prirodnu sredinu je smatrao glavnim faktorom razvoja covecanstva, a drzavu kao organizam kome treba zivotni prostor. Te su ideje imale sustinski znacajznačaj za formiranje geopoliticke koncepcije saglasno kojoj fizicko-geografski uslovi igraju odlucujucu ulogu u razvoju kulture u drustveno-politickih odnosa u ljudskom drustvu, odakle je izvucenizvučen rasisticki stav o neravnopravnosti naroda koji naseljavaju razlicite regije Zemlje.
U "Antropogeografiju" (Anthropogeographie) (1882-1891) je razmatrao razmestajrazmještaj populacije, odnos migracije i okoline, kao i uticaj prirodne okoline na individue i drustva. Njegova ostala dela su: "Zemlja i zivot", "Komparativna geografija" (Die Erde und das leben: Eine vergleichende Erdkunde) (1901-1902), "Politicka geografija" (Politische Geographie) (1897) u oikutucji-geografska studija SAD (1893).
