IP-adresa (engleski: Internet Protocol address) jest jedinstveni broj koji se dodjeljuje svakom uređaju (npr. računaru ili pisaču) na računarskoj mreži koja za komuniciranje koristi internetski protokol.[1] Obavlja dvije osnovne funkcije: identificira mrežne interfejse i vrši adresiranje. Njena uloga opisana je na sljedeći način: "Ime umreženog računara govori nam šta tražimo. Adresa nam govori gdje se to nalazi. Ruta (mrežna putanja) govori nam kako do toga doći".[2]

Pretvaranje lahko čitljivog formata IP-adrese u njenu binarnu vrijednost

Autori Internetskog protokola definirali su IP-adresu koristeći 32-bitne brojeve,[1] te se ovaj sistem, poznat kao IPv4 (engleski: Internet Protocol Version 4), i dan-danas koristi. Međutim, s obzirom na vrlo brzo širenje interneta i predviđeni nedostatak dostupnih adresa, razvijena je nova verzija IP-a (IPv6), koja za adresu koristi 128 bita.[3] Godine 1998. IPv6 je standardiziran pod oznakom RFC 2460 i njegova implementacija traje od sredine 2000-tih.[4]

IP-adrese se pišu i prikazuju u formatu koji je ljudima lahko čitljiv, npr. 172.16.254.1 (IPv4) i 2001:db8:0:1234:0:567:8:1 (IPv6).

Internet Assigned Numbers Authority (IANA) rukovodi dodjeljivanjem adresnog prostora IP-adresa širom svijeta i daje ovlaštenje petorici regionalnih internetskih registrara (RIR-a) da lokalnim internetskim registrima (dobavljačima internetskih usluga) dodjeljuju adresne blokove.

Također pogledajte

uredi

Reference

uredi
  1. ^ a b RFC 760, DOD Standard Internet Protocol (objavljeno u januaru 1980)
  2. ^ RFC 791, Internet Protocol – DARPA Internet Program Protocol Specification (objavljeno u septembru 1981)
  3. ^ RFC 1883, Internet Protocol, Version 6 (IPv6) Specification, S. Deering, R. Hinden (objavljeno u decembru 1995)
  4. ^ RFC 2460, Internet Protocol, Version 6 (IPv6) Specification, S. Deering, R. Hinden, The Internet Society (objavljeno u decembru 1998)

Vanjski linkovi

uredi