Džavid Haverić
Džavid (Hamza) Haverić (1920–1941) jest poznati sarajevski antifašista i borac Narodno-oslobodilačkog rata. Rođen je u Podgorici 1920. godine. Jedan je od vođa pokreta otpora u Starom Gradu u Sarajevu na početku Drugog svjetskog rata. Uhapšen je 1941. od strane ustaškog režima, a "Ravnateljstvo za ravni red i sigurnost Velike Vrhbosne" osudilo ga je na smrt augusta 1941. godine.[1][2]
Džavid Haverić | |
|---|---|
| Rođenje | 1920. |
| Smrt | 20. august 1941. |
Pogubljen je 20. augusta 1941. na Vracama. Jedan je od prvih strijeljanih na ovom najvećem sarajevskom stratištu antifašista i rodoljuba. Od 1959. do 1992. jedna od sarajevskih osnovnih škola, osnovna škola na Vratniku (danas O.Š. “Hamdija Kreševljaković“), nosila je ime Džavida Haverića.[2] Danas jedna ulica u Novom Sarajevu nosi ime Ulica Džavida Haverića.
Hrabrost i herojstvo mladog antifašiste Džavida Haverića dokumentirano je u više značajnih historiografskih publikacija, a ukratko je opisano u publikaciji Istorijskog arhiva Sarajevo:
- Dvadesetjednogodišnji Džavid Haverić, kožarski radnik, takode predratni komunista, član partijske ćelije zanatlija, a zatim sekretar ćelije kožaraca na Baščaršiji, držao se dostojno svakog divljenja. Stavljajući ga na muke, ustaški policajci su njemu, kao i šesnaestogodišnjem skojevcu Izidoru Abinunu, probili i bubnjiće u ušima. Pogubljeni su obojica u istom danu. Džavid, osakaćen i gluh, nije čuo šta su mu dželati govorili, ali su oni dobro čuli njegove poklike Partiji i slobodi. Našem hrabrom omladincu Džavidu, iz slavne grupe radnika — skojevaca i članova Partije sa Vratnika, ustaše su, pred samo strijeljanje, doveli sveštenika da mu »očita« molitvu. On je to sa prezirom odbio, jer nije mogao da podnese takvo licemjerstvo. Rekao je samo: »Ja znam da ću umrijeti, ali mene će osvetiti moji drugovi«.[1]
Reference uredi
- ^ a b Grupa autora, 1981. Sarajevo u revoluciji: U borbi do punog oslobođenja (novembar 1943 - april 1945), Tom 4. Istorijski arhiv Sarajevo, Sarajevo
- ^ a b http://www.oshk.edu.ba
