Bolnica Beckomberga

Bolnica Beckomberga (Beckomberga sjukhus) je bila švedska psihijatrijska bolnica u Bromma-i, zapadno od Štokholma. Otvorena 1932. Beckomberga je u naponu snage sredinom 20-og vijeka bila jedna od najvećih psihijatrijskih bolnica u Evropi, sa preko 2000 mentalno bolesnih pacijenata. Bolnica je zatvorena 1995.

Bolnica Beckomberga
Bolnica Beckomberga tokom završnih faza izgradnje (1935)
Geografija
Lokacija	Kotar Stockholm, Švedska
Koordinate	59°21′31″N 17°54′12″E
Historija
Otvorena	1935.
Zatvorena	1995.

Historija

Bolnica Beckomberga je pravljena od 1929. do 1935. Projektovao ju je arhitekta Carl Westman u saradnji sa hirurgom Ivar-om Anderssonna-om na zemlji koju je poklonilo štokholmsko gradsko vijeće 1927. Nova bolnica je projektovana van grada, namjerno van urbanih područja. 1932. je otvorena prva sekcija za 600 pacijenata. Kad je završena 1935, bolnica Beckomberga je bila jedna od najvećih psihijatrijskih bolnica u Evropi sa sobama za 1600 pacijenata i oko 800 zaposlenih.

Okružena prirodom, koja igra važnu ulogu u terapiji za mentalno bolesne pacijete, cijela bolnica je projektovana u skladu sa klasicističkim idejama sa zgradama i bolnicom uređenim u simetričnom šablonu duž centralne ose sjever-jug. Centralna osa počinje na jugu sa pravom avenijom lipa do polukružnog trga prije centralnog dijela bolnice.

Četiri masivne četvorospratno zgrade, koje su bile povezane visokim zidovima kreiraju zatvoreno četvorougaono dvorište. Žene i muškarci su bili razdvojeni u dugim zgradama. Ženski pacijenti su bili u zapadnoj zgradi, a muški u istočnj. Administracija je bila u južnoj zgradi, a u sjevernoj zgradi je bila kuhinja. U centru dvorišta je bila niska zgrada od cigle koja je služila kao auditorijum i crkva. U dvorištu je bilo malo drveće u obliku piramida. Skoro sve zgrade van centralnog kompleksa su striktno pravljene simetrično.

Zgrade su relativno ujednačene sa nekoliko razlika. opšti utisak je monumentalan. Unutrašnjostje mijenjana pa je maloostalo od početnog enterijera.

Izuzetak je auditorijum i centralnom dvorištu koji je zadržao orginalni enterijer sa plafonskim freskama i podijum i balkon sa klasicističkim dekoracijama. Ova zgrada je označena kao plava (klasa I) kao zgrada od največe historijske važnosti. Ostale originalne zgrade su su označene kao zelene (klasa II) kao važne u kulturno-historijskoj perspektivi.

Centralna bolnička jedinica je bila okružena livadama, vrtovima i avenimama lipa, a neke originalna brda su zadržana. Od otvaranja bolnice sredinom 1930-ih dodato je samo nekoliko zgrada i bolnica je zadržala originalnmi karakter. Od zatvaranja bolnice 1995. gradsko vijeće je odlučilo da područje pretvori u stambeno i time ugrozi historijske zgrade.