Zlatni ljiljan
Zlatni ljiljan bilo je vojno odlikovanje Armije Republike Bosne i Hercegovine za vrijeme rata u Bosni i Hercegovini. Dodjeljivalo se vojnicima i oficirima za najsmjelije, najhrabrije i najtaktičnije ratne podvige.
| Zlatni ljiljan | |
|---|---|
 | |
| Nagrada Republika Bosna i Hercegovina | |
| Vrsta | Počasni naziv |
| Period | Rat u Bosni i Hercegovini (1992–1995) |
| Podobnost | Državljanima Republike Bosne i Hercegovine |
| Status | Više se ne dodjeljuje |
| Statistike | |
| Ustanovljena | 1992. |
| Ukupno | 1742 |
| Važnosni red odlikovanja | |
| Sljedeća (viša) | Orden heroja oslobodilačkog rata |
| Sljedeća (niža) | Orden slobode |
Iako je u početku Zlatni ljiljan bilo najviše ratno priznanje, Predsjedništvo Republike Bosne i Hercegovine 14. aprila 1994. usvojilo je Uredba o odlikovanjima, kojim se kao najviše priznanje isključivo spominje Orden heroja oslobodilačkog rata.[1]
Zlatnim ljiljanom odlikovane su 1.742 osobe.[2]
Kriterij za dodjelu uredi
Pravilnikom o dodjeli ratnog priznanja Zlatni ljiljan od 1. oktobra 1992. godine regulisani su kriteriji i druge stvari vezane za dodjelu ovog odlikovanja. Prema tom pravilniku odlikovanje Zlatni ljiljan je bilo pojedinačno ali i kolektivno priznanje.[1] Usvajanjem novog Pravilnika o priznanjima i stimulativnim mjerama decembra 1992. ukidaju se kolektivna priznanja a jedini dobitnici kolektivnog priznanja su Gardijska brigada Delta i Profesionalna vatrogasna brigada Sarajevo.[1]
Odlikovanje Zlatni ljiljan se dodjeljuje:
pripadnicima oružanih snaga koji su se naročito istakli u oružanom suprotstavljanju agresoru, doprinijeli proširenju slobodnih dijelova Republike, izvršili više slobodnih diela u kojima je došla do izražaja njihova lična hrabrost i požrtvovanje, pri čemu su agresoru naneseni znatni gubici u ljudstvu i materijalnim sredstvima[3]
Značenje uredi
Zlatni ljiljan je hiljadugodišnji simbol Bosne, endemični cvijet karakterističan za predjele Bosne (latinski: Lilium bosniacum) koji je korišten kao simbol za čistoću, nevinost i ljepotu. Koristili su ga mnogi bosanski heroji tokom duge historije, počevši od plemićkih porodica do kraljevske dinastije Kotromanića. Ljiljan je također bio karakteristika bosanskih avlija i bašti, opjevan najčešće kao zambak. Na nišanima bosanskih šehida se također gravirao ljiljan.
Nosioci Zlatnog ljiljana uredi
Poznati nosioci uredi
Neki od nosilaca značke Zlatni ljiljan su postali poznati široj javnosti, što za vrijeme rata, što kasnije kao javni djelatnici:
- Dragan Vikić — bosanskohercegovački policajac, ratni veteran, bivši sportist, bivši pripadnik Ministarstva unutrašnjih poslova RBiH i dobitnik Šestoaprilske nagrade grada Sarajeva;[4]
- Izet Nanić — brigadni general, komandant 505. bužimske viteške brigade 5. korpusa Armije RBiH. Značka Zlatni ljiljan mu je dodijeljena 1994. godine;
- Naser Orić — komandant jedinica Armije RBiH tokom rata na području Srebrenice. Odlikovan je značkom Zlatni ljiljan 1994. godine;
- Nezim Muderris Halilović — bosanskohercegovački imam, Halilović je značku Zlatni ljiljan dobio 1994. godine kao pripadnik 4. muslimanske lahke brigade 4. korpusa ARBiH;
- Sead Delić — general Armije Republike Bosne i Hercegovine i Vojske Federacije Bosne i Hercegovine, poznat kao jedan od ratnih komandanta 2. korpusa Armije BiH. Odlikovan Zlatnim ljiljanom 1995. godine i
- Željko Komšić — bosanskohercegovački političar, član Predsjedništva Bosne i Hercegovine iz reda hrvatskog naroda. Ratno priznanje Zlatni ljiljan je dobio 1995. godine kao pripadnik 101. brdske brigade 1. korpusa ARBiH.
Galerija uredi
-
Izgled Ordena Zlatni ljiljan -
Značka -
Izgled ordena s zlatnim vijencem -
Izgled ordena s srebrenim vijencem
Također pogledajte uredi
Reference uredi
- ^ a b c "Projekat "Heroji oslobodilačkog rata"". Heroji.ba. Pristupljeno 9. 10. 2018.
- ^ "Arhivirana kopija". Arhivirano s originala, 7. 2. 2009. Pristupljeno 13. 1. 2009.CS1 održavanje: arhivirana kopija u naslovu (link)
- ^ Hasib Mušinbegović i ostali (2002). Monografija Zlatni ljiljani. Sarajevo: ZK Vojske FBiH.
- ^ "Ko je Dragan Vikić?". N1. Pristupljeno 12. 2. 2020.