Hipotetičko-deduktivno shvatanje

Hipotetičko-deduktivno shvatanje precjenjuje ulogu teorije u istraživanju, pa se uloga istraživanja svodi na provjeravanje teorijskih hipoteza, koje su na deduktivan način izvedene iz postojeće teorije.

Karakteristike hipotetičko-deduktivnog metoda su:

Hipotetičko-deduktivno istraživanje može dati velike rezultate ako su hipoteze koje će se provjeravati izvedene iz neke općije teorije i međusobno čvrsto povezane.

Dalja vrlo česta slabost ovih istraživanja jeste izrazita parcijalnost.

Za ovu metodološku struju karakteristično je da poistovjećuje naučno istraživanje s pojedinačnom akcijom prikupljanja podataka i da pokazuje naročitu sklonost prema antetnim i sličnim statističkim ispitivanjima.

Osnovno načelo povezivanja pojedinačnog istraživanja sa teorijom jeste da odnos prema teoriji bude što aktivniji u svim fazama istraživanja, a ne samo prilikom stvaranja njegovog plana i u završnoj obradi podataka.

Treba birati probleme koje istraživač osjeća životno važnim, o kojima ima dubljeg vlastitog iskustva ili je vrlo zainteresiran za to da ga stekne. Istraživač treba što neposrednije i potpunije poznavati opće uslove u kojima se nalazi predmet istraživanja kao i njegove osobenosti.

Faze istraživanja

1) Polazna teorijsko-hipotetička skica istraživanja

2) Zaključci o idealnom istraživačkom pristupu i idealnim iskustvenim obavještenjima. Prilikom planiranja istraživanja treba dobro razmisliti o podesnim vremensko-prostornim okvirima ispitivanja, u kojima se neki problem može s manje objektivnih teškoća i bolje ispitivati.

3) Aktivan odnos u završnom dijelu istraživanja sastoji se u nastojanju da se iskustveni nalazi svestranije objasne i protumače

Također pogledajte

• Kumulativnost

Literatura

• dr. Fuad Saltaga, Metodologija društvenih i pravnih nauka, Sarajevo 2005