Globalna radijacija

Globalna radijacija predstavlja zbir direktnog Sunčevog zračenja i difuzne radijacije. Intenzitet globalne radijacije izražava se formulom IG=I x sinh + i

Ig- intenzitet globalne radijacije

I- globalna radijacija

sinh- visina Sunca nad horizontom

i- difuzno zračenje

Globalna radijacija zavisi od visine Sunca nad horizontom, oblačnost, geografske širine, reljefa i ostalih klimatskih modifikatora. Najveće vrijednosti globalnog zračenja su u anticiklonalnim područjima tropskih širina. Uglavnom, globalna radijacija u svom dnevnom hodu najveća je u onda kada je Sunce u zenitu. U našim umjerenim geografskim širinama od ukupne globalne radijacije oko 70% čini direktno Sunčevo zračenje, a oko 30% otpada na difuzno. Najveće vrijednosti tokom godine vezano za globalno zračenje imaju područja: Sahare i Arabijskog poluostrva (oko 220 kgcal/cm²min), područje Meksika i Arizone na sjevernoj Zemljinoj atmosferi dok područja Amazonskog bazena i Konga u ekvatorijalnom pojasu imaju daleko manje, odnosno primaju od 100 do 120 kgcal/cm²min. Razlog je u povećanoj oblačnosti iznad ovih područja koja su tokom dana u popodnevnim časovima karakterisana zenitalnim pljuskovima. Također, srednje godišnje vrijednosti iznad prostranih vulkanskih područja nemaju visoke vrijednosti globalne radijacije. Razlog tome je povećana vlažnost i oblačnost usljed intenzivnog isparavanja okeanskih površina. Općenito, uzevši vrijednosti globalnog zračenja su veće na kopnu nego na okeanskim površinama. Minimalne vrijednosti gobalne radijacije zabilježene su na područjimaa Arktika i Antarktika, zato što tamo 6 mjeseci vlada polarna noć. Tada je vrijednost globalne radijacije jednaka 0.